I was struck by the remarkable hone

I was struck by the remarkable honesty of this music. " Cliché one of the many that you can meet in reviews labels. As much easy-to-use, that talking about honesty in the music seems to be based only on the free impresjach listener, sometimes in terms of the sincerity of the music interpretation of its language, which in the aesthetics free/impro can be found in fairly large quantities. If they accept such criteria, the Board, which is the main character of this text would be fitting to grant in this category are not necessarily the highest note. I have in this matter the sentence completely different: "sincere" is perhaps the shortest and most oils determination of pomieszczonej music on the disc, the music without much exaggeration, you can specify one of the most important figures native of improvised scenes. And the thing was not that standing on stage with the upright bass in the palms of Xavier Wójciński usually gives the impression of a person without the rest of the dedicated to what he does, and the title ("The Soul") and some of the thirteen listed on it ("Trinity", "Holiness", "Eternity", "Soul") sends the listener to the realm of spirituality and transcendence.




At this point, it's hard not to reach for another evergreen recenzyjny and do not write that honesty requires the same situation solo play, especially in a situation of playing an improvised when he alone with instrument and niezaprzątniętym mind precisely defined rounded-off structure cannot play what in the proverbial – nomen omen-the soul of the game. Can play in it, but the things that the mature musical honesty do not have much in common: claptrap and vain virtuosity, excessive verbosity (or blatancy), excessive attachment to certain clichés or conceptual chaos.




In the music recorded on "The Soul" of this is not. There is no krzykliwości and przegadania, because although not Wójciński avoids radykalniejszych in his pronunciation of improvisation, it skillfully interweaves that idiom with transową narration. There is no efekciarstwa and instrumental performances Peacock, which flood the listener's wave truly Baroque frills: "The Soul" is indeed a great antidote to the surfeit of rozpasanej forms. Despite the fact that during the recording of the disc use Wójciński not only from its inherent romantic and your own voice, but also piano, perkusjonaliów and acoustic guitars, it created his music strikes mainly ascetical, sometimes even the simplicity of forms, however, korespondującą sound with the wealth of colors. There is no measure of chaos, is a compelling drama, and the only music quote, which goes back to the double bass, is the gospelowy song "Hold On Just A Little While Longer." "Hold On Just A Little While Longer"-for this too I would urge those who have music saved on the disc Wójcińskiego przypną patch "difficult" and after a while, with 4,000 bottles of the player or its not it they support. "The Soul" has its own requirements-need silence, the listener's full attention and maybe listening niejednokrotnego, but handsomely for this beautiful effort rewarded.Uderzyła mnie niezwykła szczerość tej muzyki...". Frazes jeden z wielu, jakie spotkać można w recenzjach płytowych. Tyleż łatwy do wykorzystania, że mówienie o szczerości w muzyce wydaje się bazować jedynie na swobodnych impresjach słuchacza, niekiedy w kategoriach szczerości danej muzyki interpretującego jej ekspresyjność, którą w estetyce free/impro odnaleźć można w dość sporych ilościach. Gdyby przyjąć takie kryteria, płycie, będącej bohaterką niniejszego tekstu wypadałoby przyznać w tej kategorii niekoniecznie najwyższą notę. Mam w tej materii zdanie diametralnie odmienne: "szczera" to właściwie bodaj najkrótsze i najbardziej esencjonalne określenie muzyki pomieszczonej na krążku muzyka, którego bez większej przesady określić można jedną z najważniejszych postaci rodzimej sceny improwizowanej. I rzecz wcale nie w tym, że stojąc na scenie z kontrabasem w dłoniach Ksawery Wójciński zazwyczaj sprawia wrażenie osoby bez reszty oddanej temu, co robi, a tytuł płyty ("The Soul") i niektórych spośród trzynastu zamieszczonych nań utworów ("Trinity", "Holiness", "Eternity", "Soul") odsyła słuchacza do sfery duchowości i transcendencji.




W tym miejscu ciężko nie sięgnąć po kolejny recenzyjny evergreen i nie napisać, że szczerości wymaga sama sytuacja solowego grania, szczególnie w sytuacji grania improwizowanego, kiedy zostając sam na sam z instrumentem i umysłem niezaprzątniętym precyzyjnie zdefiniowaną kompozycyjną strukturą nie można nie grać tego, co w przysłowiowej - nomen omen - duszy gra. Mogą grać w niej jednak rzeczy, które z dojrzałą muzyczną szczerością wiele wspólnego nie mają: efekciarstwo i próżna wirtuozeria, nadmierna gadatliwość (bądź też krzykliwość), zbytnie przywiązanie do pewnych klisz czy koncepcyjny chaos.




W muzyce zapisanej na "The Soul" tego nie ma. Nie ma krzykliwości i przegadania, bo choć Wójciński nie unika radykalniejszych w swej wymowie improwizacji, to umiejętnie przeplata ów idiom z transową narracją. Nie ma w niej efekciarstwa i instrumentalnych próżnych popisów, zalewających słuchacza falą iście barokowych ozdobników: "The Soul" to wręcz świetne antidotum na przesyt rozpasanej formy. Pomimo że podczas nagrania krążka Wójciński korzystał nie tylko ze swego nieodłącznego kontrabasu i własnego głosu, ale też fortepianu, perkusjonaliów i akustycznej gitary, to stworzona przezeń muzyka uderza przede wszystkim ascetyczną wręcz niekiedy prostotą formy, korespondującą jednak z bogactwem dźwiękowych barw. Nie ma w niej żadną miarą chaosu, jest za to frapująca dramaturgia, a jedynym muzycznym cytatem, do jakiego sięga kontrabasista, jest gospelowy song "Hold On Just A Little While Longer". "Hold On Just A Little While Longer" - do tego też namawiam tych, którzy muzyce zapisanej na krążku Wójcińskiego przypną łatkę "trudnej" i po chwili wyjmą płytę z odtwarzacza albo w ogóle jej doń nie włożą. "The Soul" ma swoje wymagania - potrzebuje ciszy, pełnej uwagi słuchacza i być może niejednokrotnego odsłuchu, ale sowicie za ten piękny trud wynagradza.

結果 (日本語) 1:

この音楽の顕著な誠実さに打たれました。"で満たすことができる多くの決まり文句レビュー ラベル。美学無料/インプロでかなり大量に見つけることができるその言語の音楽解釈の誠実さの面で時々、無料 impresjach リスナーのみに基づいてくらいに使い、音楽の誠実さについて話しているようです。彼らは、ボードなどの条件を受け入れる場合このテキストのメイン キャラクターであるだろうこのカテゴリに付与するフィッティングは必ずしも最高音ではないです。私は完全に別の文がこの問題である:「誠実な」最短は、おそらく、最もオイルのディスク上の pomieszczonej 音楽、多くの誇張せず音楽の定量、即興シーンの最も重要な図のネイティブのいずれかを指定できます。ザビエル Wójciński のヤシの木の直立した低音とステージの上に立っては通常専用の残りの部分に人の印象を与えることで事はなかったし、彼は何とタイトル (「魂」)、いくつかに記載されている 13 の ("三位一体"、"神聖"、"永遠"、"魂") それは霊性と超越領域リスナーを送信。この時点で、それはしないように難しい別エバー グリーン recenzyjny に手を伸ばすし、正直同じ状況の一人遊びが必要です、特に再生の状況で彼が持つ楽器と niezaprzątniętym だけは正確に丸められますオフ構造を定義するとき即興で再生できない何ことわざ-書いていない nomen 前兆 - ゲームの魂。成熟した音楽の誠実さを持っていないことに共通のもので再生することができます: くだらないと無駄な妙技、過度の冗長性 (または騒々) 過度の添付ファイル特定の決まり文句や概念的なカオスに。In the music recorded on "The Soul" of this is not. There is no krzykliwości and przegadania, because although not Wójciński avoids radykalniejszych in his pronunciation of improvisation, it skillfully interweaves that idiom with transową narration. There is no efekciarstwa and instrumental performances Peacock, which flood the listener's wave truly Baroque frills: "The Soul" is indeed a great antidote to the surfeit of rozpasanej forms. Despite the fact that during the recording of the disc use Wójciński not only from its inherent romantic and your own voice, but also piano, perkusjonaliów and acoustic guitars, it created his music strikes mainly ascetical, sometimes even the simplicity of forms, however, korespondującą sound with the wealth of colors. There is no measure of chaos, is a compelling drama, and the only music quote, which goes back to the double bass, is the gospelowy song "Hold On Just A Little While Longer." "Hold On Just A Little While Longer"-for this too I would urge those who have music saved on the disc Wójcińskiego przypną patch "difficult" and after a while, with 4,000 bottles of the player or its not it they support. "The Soul" has its own requirements-need silence, the listener's full attention and maybe listening niejednokrotnego, but handsomely for this beautiful effort rewarded.Uderzyła mnie niezwykła szczerość tej muzyki...". Frazes jeden z wielu, jakie spotkać można w recenzjach płytowych. Tyleż łatwy do wykorzystania, że mówienie o szczerości w muzyce wydaje się bazować jedynie na swobodnych impresjach słuchacza, niekiedy w kategoriach szczerości danej muzyki interpretującego jej ekspresyjność, którą w estetyce free/impro odnaleźć można w dość sporych ilościach. Gdyby przyjąć takie kryteria, płycie, będącej bohaterką niniejszego tekstu wypadałoby przyznać w tej kategorii niekoniecznie najwyższą notę. Mam w tej materii zdanie diametralnie odmienne: "szczera" to właściwie bodaj najkrótsze i najbardziej esencjonalne określenie muzyki pomieszczonej na krążku muzyka, którego bez większej przesady określić można jedną z najważniejszych postaci rodzimej sceny improwizowanej. I rzecz wcale nie w tym, że stojąc na scenie z kontrabasem w dłoniach Ksawery Wójciński zazwyczaj sprawia wrażenie osoby bez reszty oddanej temu, co robi, a tytuł płyty ("The Soul") i niektórych spośród trzynastu zamieszczonych nań utworów ("Trinity", "Holiness", "Eternity", "Soul") odsyła słuchacza do sfery duchowości i transcendencji.W tym miejscu ciężko nie sięgnąć po kolejny recenzyjny evergreen i nie napisać, że szczerości wymaga sama sytuacja solowego grania, szczególnie w sytuacji grania improwizowanego, kiedy zostając sam na sam z instrumentem i umysłem niezaprzątniętym precyzyjnie zdefiniowaną kompozycyjną strukturą nie można nie grać tego, co w przysłowiowej - nomen omen - duszy gra. Mogą grać w niej jednak rzeczy, które z dojrzałą muzyczną szczerością wiele wspólnego nie mają: efekciarstwo i próżna wirtuozeria, nadmierna gadatliwość (bądź też krzykliwość), zbytnie przywiązanie do pewnych klisz czy koncepcyjny chaos. W muzyce zapisanej na "The Soul" tego nie ma. Nie ma krzykliwości i przegadania, bo choć Wójciński nie unika radykalniejszych w swej wymowie improwizacji, to umiejętnie przeplata ów idiom z transową narracją. Nie ma w niej efekciarstwa i instrumentalnych próżnych popisów, zalewających słuchacza falą iście barokowych ozdobników: "The Soul" to wręcz świetne antidotum na przesyt rozpasanej formy. Pomimo że podczas nagrania krążka Wójciński korzystał nie tylko ze swego nieodłącznego kontrabasu i własnego głosu, ale też fortepianu, perkusjonaliów i akustycznej gitary, to stworzona przezeń muzyka uderza przede wszystkim ascetyczną wręcz niekiedy prostotą formy, korespondującą jednak z bogactwem dźwiękowych barw. Nie ma w niej żadną miarą chaosu, jest za to frapująca dramaturgia, a jedynym muzycznym cytatem, do jakiego sięga kontrabasista, jest gospelowy song "Hold On Just A Little While Longer". "Hold On Just A Little While Longer" - do tego też namawiam tych, którzy muzyce zapisanej na krążku Wójcińskiego przypną łatkę "trudnej" i po chwili wyjmą płytę z odtwarzacza albo w ogóle jej doń nie włożą. "The Soul" ma swoje wymagania - potrzebuje ciszy, pełnej uwagi słuchacza i być może niejednokrotnego odsłuchu, ale sowicie za ten piękny trud wynagradza.

結果 (日本語) 2:

私はこの曲の驚くべき誠実に心を打たれました。あなたはレビューのラベルに満たすことができることを多くの「決まり文句1。同じくらい簡単に使用できる、音楽に正直の話をすると、時には音楽の解釈の誠意の点で、唯一の自由impresjachリスナーに基づいているように見えること美学に無料/インプロがかなり大量に見つけることができ、その言語、。彼らはそのような基準を受け入れる場合は、このテキストの主人公である取締役会は、このカテゴリに許可するフィッティングになるのは必ずしも最高音ではありません。私はこの問題に完全に異なる文章を持っている：「誠実な」恐らくディスク上pomieszczonej音楽の最短かつ最も油決意、はるかに誇張のない音楽である、あなたが即興のシーンの最も重要な人物のネイティブのいずれかを指定できます。事はザビエルWójcińskiの手のひらにアップライトベースでステージに立つことは、通常、彼は何をするかに専用の残りの部分なしで人の印象を与えることはなかったし、タイトル（「魂」）と13の一部それに記載されている（「三位一体」、「神聖」、「永遠」、「魂」）は精神性と超越の領域にリスナーを送信します。この時点で、それは別の常緑recenzyjnyのために到達しないと正直に書いていないのは難しいです第二名は前兆ゲームの魂を-特に一人で楽器とniezaprzątniętym心を持つ彼は、正確に定義された四捨五入構造がどのようなことわざで再生できない場合に即興演奏の状況では、同じ状況のソロ演奏が必要です。それで遊ぶことができますが、物事は、成熟した音楽の正直は多くの共通点がないこと：くだらないと無駄妙技、過度の冗長性（または騒々しさ）、一定の決まり文句や概念的な混乱への過度の添付ファイルを「魂」に記録された音楽でこれではありません。Wójcińskiは即興の彼の発音にradykalniejszychを回避していないが、それは巧みtransowąナレーションとそのイディオムを織り交ぜのでkrzykliwościとprzegadaniaないが、ありません。efekciarstwaや楽器演奏ピーコック、洪水リスナーの波本当にバロックフリル何もありません： "魂"は確かにrozpasanej形の過剰に大きな解毒剤です。事実にもかかわらず、そのディスクを使用Wójcińskiの記録中だけではなくしかし、その固有のロマンチックで自分の声だけでなく、ピアノ、perkusjonaliówやアコースティックギター、それは形の時にはシンプルさ、主に禁欲的な彼の音楽のストライキを作成したから、korespondującą色の豊富な音。そこでは、説得力のあるドラマは混乱のない尺度でなく、コントラバスに戻り、音楽のみの引用は、gospelowy曲です"長いながらちょうどリトルホールドオン。" この-forあまりにも私がディスクに保存された音楽を持っている人を促すだろう」長いがいる間だけAリトルホールドオン」Wójcińskiegoprzypnąパッチ4,000プレーヤーのボトルやその彼らがサポートしていませそれをと、「難しい」としばらくして。「魂」はrecenzjachワット。rewarded.UderzyłamnieniezwykłaszczerośćTEJ muzyki ... "独自の要件、必要沈黙、リスナーの完全な注意多分聴いniejednokrotnegoをFrazes jeden Z wielu、ジェイキーspotkaćmożna持っていますが、気前この美しい努力のためpłytowych。Tyleżはwykorzystaniaを行うłatwy、ZEmówienieOszczerościW muzyce wydaje SIEbazowaćjedynie NA swobodnych impresjachsłuchacza、W niekiedy kategoriachszczerościdanej muzykiinterpretującegojejekspresyjność、estetyce無料/インプロodnaleźćmożnaDOSC sporychilościach。Gdybyprzyjąćのtakieのkryteria wでktórą、 płycie、będącejbohaterkąniniejszego tekstuwypadałobyprzyznaćTEJ kategorii niekoniecznienajwyższą注W TEJ materii zdanie diametralnie odmienne Wママ：bodajnajkrótsze私najbardziej esencjonalneokreśleniemuzyki pomieszczonejムジカkrążkuNA、któregoBEZwiększejprzesadyokreślićmożnajednąZnajważniejszychpostaciをwłaściwieする「szczera」 rodzimej sceny improwizowanej。私rzecz wcaleニエW TYM、ZEstojącNA scenie Z kontrabasemdłoniachKsaweryWójcińskizazwyczaj sprawiawrażenieosoby BEZ reszty oddanej temu、共同ROBI、tytułのpłyty（「魂」）のw私niektórychspośródtrzynastu zamieszczonych NANutworów（ "トリニティ"、 "神聖"、 "永遠"、 "魂"）odsyłasłuchaczaDO sferyduchowości私transcendencji。W TYM miejscuciężkoNIEsięgnąć経口kolejny recenzyjny常緑私ニエnapisać、ZEszczerościwymaga様sytuacja solowego grania、szczególnieW sytuacji grania improwizowanego、kiedyzostającSAM NAのSAM Z instrumentem私umysłemniezaprzątniętymprecyzyjniezdefiniowanąkompozycyjnąstrukturąニエmożnaニエgraćTEGO、przysłowiowejWコ-第二名の前兆- duszy GRA。MOGAgraćW niej jednak rzeczy、któreZdojrzałąmuzycznąszczerościąウィールwspólnegoNIE MAJA：efekciarstwo私próżnawirtuozeria、nadmiernagadatliwość（bądźTEZkrzykliwość）、zbytnieprzywiązaniepewnychのklisz czyのkoncepcyjnyの混乱を行う。W muzyceは「魂」TEGOニエマナzapisanej 。umiejętnieprzeplata OWイディオムZtransowąnarracjąにswej wymowie improwizacji W iはprzegadaniaニエミリアンペアkrzykliwości、BOチョコWójcińskiニエUNIKA radykalniejszych、。wręczświetneantidotumに"魂" przesyt rozpasanej formy NA：niej efekciarstwa私instrumentalnychpróżnychpopisów、zalewającychsłuchaczaファラシステム制御情報学会barokowychozdobnikówWニエミリアンペア。Pomimo ZE podczas nagraniakrążkaWójcińskikorzystałニエtylkoぜswegonieodłącznegokontrabasu私はstworzonaprzezeńムジカuderza przede wszystkimascetycznąwręczniekiedyprostotąformy、korespondującąjednak Z bogactwemdźwiękowychBARWに、GITARYをakustycznejperkusjonaliów私własnegogłosu、エールTEZのfortepianu、。frapującadramaturgia、A jedynym muzycznym cytatem、DO jakiegosięgakontrabasistaにniejżadnąmiarąchaosu、冗談座WニエMA、gospelowy曲「長いながらちょうどリトルホールドオン」を冗談。krążkuWójcińskiegoprzypnąラートカ「trudnej「私PO chwiliwyjmąpłytęZ odtwarzacza alboogólejejドンニエwłożąワットナTEGO TEZ namawiam TYCH、którzymuzyce zapisanejを行う- 「長いながらちょうどリトルホールドオン」。「魂」のMA swojeのwymagania - potrzebuje ciszy、pełnejuwagisłuchacza私BYCmożeniejednokrotnegoodsłuchu、エールsowicieの座10pięknyTRUD wynagradza。

結果 (日本語) 3:

私は、この音楽の顕著な正直さに打たれました。」決まり文句é多くの1つであるとあなたのレビューをラベルに会うことができます。非常に使いやすいように、その音楽に正直について話すことは、無料のimpresjachリスナーだけに基づいていると思われ、その言語の音楽解釈の誠実さに関して、時々、美学をフリーインプロでかなり大量に見つかることができます。このような基準は、彼らが受け入れるならば、委員会は、このテキストの主人公であるこのカテゴリーでグラントに合っているとは限らない最高のノートです。私はこの件については、完全に異なる文：「誠実な」はおそらく最短と大部分の油の定量pomieszczonej音楽のディスクの上で、非常に誇張のない音楽あなたが即興シーンの最重要人物の1つを指定することができます。とのことではないザビエルwójcińスキーの手のひらで直立したバスは通常専用の彼が何をするのではなく、人の印象を与えると一緒のステージの上に立っているということでした、そして、タイトル（「魂」）とそれに掲げる13の一部（「三位一体」、「神聖さ」、「永遠」「魂」）は、リスナーの精神性と超越の領域に送ります。この点で




、他の常緑recenzyjnyに達しないことは難しいと正直同じ状況ソロ・プレイが必要であることを書かないで、特に状況の即興のとき、彼は単独の器具とniezaprzątniętymの心を正確に定義された四捨五入できないことわざの構造―名前前兆ゲームの魂の中に何を果たしている。それの中で遊ぶことができるが、成熟したものは、音楽の誠実さは共通して多くを持っていないということ：はったりと無駄な名人芸、過度の冗長性（または厚かましさ）一定の決まり文句éまたは概念上のカオスへの過度のアタッチメント。「これは、魂のない」についての録音された音楽に




。ノーkrzykliwościとprzegadaniaがないが、wójcińスキー即応の彼の発音にradykalniejszychを避けるために、それを巧みにtransowąナレーションでその慣用語が入り交じっている。efekciarstwaや器楽演奏・ピーコックがありませんリスナーの波が真にバロックフリルを洪水：「魂」が本当にrozpasanej形のうんざりするほどに偉大な解毒剤である。事実にもかかわらずディスクを使用してwójcińスキーだけでなく、その固有のロマンチックであなた自身の声の記録の中から、ピアノ、perkusjonaliówとアコースティックギター、それをつくった彼の音楽は、主に禁欲的なストライキは、時々の形の単純さ、しかし、色の富とkorespondującą音。カオスの尺度がありません、説得力のあるドラマであり、唯一の音楽の引用符、ダブルベースに戻りますが、gospelowy歌「ちょうどもうしばらく待ってます。」「待ってちょうどもうしばらく」のためにこの私が衝動を持っている人々の音楽のディスクに保存wójcińskiego przypnąパッチ「難しい」とはプレーヤーまたはその彼らがそれを支持したのは4000本。魂」の要件を必要とするそれ自身の沈黙は、リスナーの完全な注意と聞いてniejednokrotnegoかもしれないが、この美しい努力が報われるために十分な。uderzyłniezwykłmnie、szczerośćtej muzyki…」。frazes jeden z wielu、jakie spotkaćmożna w recenzjach płytowych。tyleżłatwyするwykorzystania、że m oówienie szczerośści w muzyce wydaje siębazowaćjedynie na swobodnych impresjach słuchacza、niekiedy w kategoriach szczerości danej muzyki interpretującego史ekspresyjnośćktórąw estetyceフリーインプロodnaleźćmożna wśćsporych ilościach。gdyby przyjąć滝江kryteria、płycie、będącej bohaterkąniniejszego tekstu wypadałoby przyznaćw kategoriiにおいてniekoniecznie tejższąないę。mam w tej materii zdanie diametralnie odmienne：「szczera wł、ściwie bodaj najkrótsze私はnajbardziej esencjonalneオンślenie muzyki pomieszczonej na krążku muzyka、któレゴbez większej przesadyオンś李ćmożna jednązナイワżniejszych postaci rodzimej sceny improwizowanej。私はwcale rzecz nie w tym、że c得ąna scenie z kontrabasem w dłoniach ksawery wójcińスキーzazwyczaj sprawia wrażenie osoby bez reszty oddanejテム株式会社robi、tytułpłyty（「魂」）私はniektórych spośród trzynastu zamieszczonych nańutworów（「三位一体」、「法王」、「永遠」、「魂」）odsyłsłuchaczaするsfery duchowościは




transcendencji。